Gastronomia nie chowa głowy w piasek. Akcję #OtwieraMy można określić jako chwytanie się brzytwy, ale w rozgrywce pokerowej nazywalibyśmy ją wejściem all-in, a w szczypiorniaku byłaby to gra 7 zawodnikami w polu. Jak by tego nie nazwać, nikt w dzisiejszych realiach nie otwiera działalności, jeśli naprawdę nie zmuszają go do tego okoliczności. Trudno przejść obok tego obojętnie. Dlatego poniżej zdecydowałem się przedstawić zestaw zarzutów i podpowiedzi, jak napisać odwołanie od decyzji sanepidu, w której nałożono karę pieniężną.
Stan prawny na dzień 19 lutego 2021 r. – to jest bardzo ważne. W międzyczasie może się okazać, że obowiązujące przepisy zostały zmienione i poniższe zarzuty nie będą trafne.
Jaki mamy czas na odwołanie i do kogo je kierujemy?
Termin na odwołanie wynosi 14 dni od momentu, gdy decyzja zostanie odebrana. Jeśli decyzję odebrano w środę, to środa za dwa tygodnie jest ostatnim dniem terminu.
Jeśli decyzja została wydana przez Powiatowego Inspektora Sanitarnego to za jego pośrednictwem odwołanie należy adresować do organu nadrzędnego, czyli Inspektora Wojewódzkiego – to akurat jest informacja, która znajduje się na pouczeniu na końcu decyzji. Za pośrednictwem oznacza, że choć pismo adresowane jest do organu wyższego rzędu to fizycznie pismo wysyłamy bądź składamy do organu I instancji.
Jakie elementy muszą znaleźć się w odwołaniu?
- podanie numeru decyzji (inaczej np.: znak, sygnatura) – organ musi wiedzieć, jakiej sprawy pismo dotyczy,
- zarzuty do decyzji – generalnie to wystarczy, że napiszesz, że ta decyzja jest fatalna, wadliwa i nie możesz się z nią zgodzić. Dobrze jednak jest, gdy napiszesz coś więcej. O tym będzie kolejny punkt,
- wskazanie, czego się domagamy: uchylenia decyzji i umorzenia postępowania,
- podpis – własnoręczny.
Odwołanie od decyzji Sanepidu musi zawierać powyższe elementy. Ich brak spowoduje wezwanie do uzupełnienia braków formalnych i niepotrzebnie przedłuży procedurę.
Zarzuty do decyzji
Podzieliłem je na trzy grupy. Zarzuty natury formalnej – uniwersalne i w mojej ocenie najistotniejsze (w chwili obecnej), materialne – dot. chociażby podwójnego ukarania, oraz zarzuty dot. stanu faktycznego, które zależą od sytuacji, jaka faktycznie miała miejsce, czyli np. powielany w mediach zlot szachistów, czy testowanie produktów.
Formalne:
- oparcie decyzji na podstawie przepisów, które zostały wydane wbrew obowiązkowi wprowadzenia stanu nadzwyczajnego, pomimo istniejących ku temu przesłanek. Istniejąca sytuacja jest kuriozalna. Zachodzą przesłanki do wprowadzenia stanu klęski żywiołowej. Te przesłanki powodują, że ustawodawca wprowadza zakazy i ograniczenia, które przewidziane są w ustawie o stanie klęski żywiołowej. Jednocześnie nie wprowadza owego stanu, wobec czego musi procedować na podstawie uprawnień ogólnych, czyli wprowadzać ewentualne zakazy ustawą.
- oparcie decyzji na podstawie przepisów rozporządzenia, które wykracza poza granice delegacji ustawowych opisanych w ustawie o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi, tj. w przepisie art. 46, art. 46a i art. 46b w zw. z art. 48a. W świetle ugruntowanego orzecznictwa Trybunału Konstytucyjnego wynika, że ustawa musi samodzielnie określać podstawowe elementy ograniczenia danego prawa i wolności. Obecnie, ustawa jest wysoce ogólna, zaś ograniczenia wprowadza rozporządzenie. Objęcie regulacjami rozporządzenia materii ustawowej i naruszenie szeregu podstawowych wolności i praw jednostki, w tym wolności działalności gospodarczej z art. 22 Konstytucji stanowi rażące naruszenie praw. Ograniczenie wolności działalności gospodarczej jest dopuszczalne tylko w drodze ustawy i tylko ze względu na ważny interes publiczny.
Materialne
- wydanie decyzji pomimo faktu, iż skarżącemu wymierzono mandat karny dot. tego samego zdarzenia, co narusza zasadę demokratycznego państwa prawa opisaną w art. 2 Konstytucji RP, albowiem za te same zdarzenie skarżącemu wymierzono karę grzywny – ten zarzut może mieć znaczenie w sytuacji, gdy wystawiono mandat i jest on prawomocny Gdyby jednak nie był prawomocny to tak, czy inaczej zawsze warto o tym wspomnieć;
- naruszenie przepisu art. 10 § 1 k. p. a. z którego wynika, że organy administracji publicznej obowiązane są zapewnić stronom czynny udział w każdym stadium postępowania, a przed wydaniem decyzji umożliwić im wypowiedzenie się co do zebranych dowodów i materiałów oraz zgłoszonych żądań – jeśli kara pieniężna opiera się wyłącznie na notatce policyjnej. Tym samym brak możliwości przedstawienia stanowiska przez skarżącego jest rażącym naruszeniem prawa. Taka sytuacja miała miejsce w przypadku fryzjera, w którego sprawie WSA w Opolu uchylił decyzję. Podobnie było także w przypadku lokalu w Szczecinie, gdzie WSA też uchyliło decyzję.
Dot. stanu faktycznego
Tu można płynąć. Chodzi generalnie o to, że są sytuacje, które pozwalają przebywać w lokalu gastronomicznym. Np. pracownikom. Dlatego restauratorzy robią ze swoich klientów pracowników. W hotelach mogą zatrzymywać się pewne grupy osób, dlatego hotelarze próbują zakwalifikować swoich klientów do którejś z tych grup.
Trzeba przy tym pamiętać, że w każdej sprawie stan faktyczny jest inny. Jedni organizują w hotelu zlot szachistów – który może faktycznie miał miejsce. Inni organizują wielkie testowanie produktów – pomysł nie do końca trafny, a jeszcze inni wynajmują stoliki, czy organizują zebrania partyjne.
Każdy pomysł ma swoje uzasadnienie. Czy takie zarzuty będą trafne? To wszystko zależy od inwencji twórczej restauratorów. Obawiam się jednak, że jeśli proces legislacyjny będzie dobrze przeprowadzony to wszelkie koncepcje obejścia przepisów nie wytrzymają krytyki w sądzie. Dlatego istotne są zarzuty materialne i przede wszystkim formalne.
Wnioski
Decyzja powinna zostać uchylona, zaś postępowanie umorzone. Stąd też w odwołaniu należy wnieść o uchylenie decyzji organu I instancji i umorzenie postępowania.
Wniosek o wstrzymanie decyzji
Trzeba pamiętać, że decyzje o nałożeniu kary pieniężnej mają w sobie bonus – są natychmiast wykonalne. W tej sytuacji odwołanie od decyzji Sanepidu musi zawierać wniosek o treści:
„wnoszę o wstrzymanie wykonania kary pieniężnej nałożonej decyzją o numerze … z dnia …, albowiem jej natychmiastowe wykonanie doprowadzi do nieodwracalnych skutków prawnych, w tym utraty mojej płynności finansowej, likwidacji miejsc pracy, a nadto istnieje duże prawdopodobieństwo wadliwości przedmiotowej decyzji.„
Niestety, II instancja w lwiej części utrzymuje w mocy pierwszą decyzję. Wiadomo przecież, że w obecnych czasach nikt w organie odwoławczym nie pójdzie z duchem prawa i nie uchyli decyzji, bo może liczyć się z koniecznością zmiany miejsca pracy. Trzeba pamiętać, że decyzję organu trzeba zaskarżyć, aby móc wnieść skargę do WSA. Powyższe zarzuty mogą być z powodzeniem wykorzystanie w skardze do WSA.
Pozdrawiam!
______________________________
W przypadku chęci skorzystania z pomocy prawnej, zapraszam do kontaktu. Mailowo: kontakt@prawowgastronomii.pl. Umówimy się na poradę, rozważymy istniejące opcje i spróbujemy wypracować odpowiednie rozwiązanie.
{ 0 komentarze… dodaj teraz swój }