Ile kosztuje restrukturyzacja sądowa przedsiębiorstwa?

Piotr Jankowski        04 sierpnia 2022        Komentarze (0)

Udzieliłem ostatnio wywiadu na portalu horecatrends.pl w którym staram się przybliżyć pojęcie restrukturyzacji w gastronomii, natomiast poniżej chciałbym odpowiedzieć na pytanie: ile kosztuje restrukturyzacja sądowa przedsiębiorstwa? Przy czym chciałbym się odnieść do dwóch najpopularniejszych postępowań, tj. postępowania o zatwierdzenie układu i przyspieszonego postępowania ukłądowego.

Na wstępie trzeba sobie powiedzieć, że restrukturyzacja sądowa oznacza całościowe podejście do zadłużeń przedsiębiorcy. W okresie restrukturyzacji sądowej można oczywiście podejmować szereg czynności restrukturyzacyjnych w firmie, niemniej na potrzeby niniejszego wpisu załóżmy, ze restrukturyzacja sądowa dotyczy stricte zobowiązań.

Przedsiębiorca, który podjął decyzję o ratowaniu biznesu i próbie dalszego prowadzenia działalności musi wiedzieć, że restrukturyzacja – mówiąc brutalnie, wprost i cytując klasyka – „to nie są tanie rzeczy”. Mogą się jednak okazać całkowicie zasadne. Na pytanie, ile kosztuje restrukturyzacja sądowa przedsiębiorstwa postaram się odpowiedzieć poniżej. Dodam od razu, że temu pytaniu powinno towarzyszyć drugie, o czym napiszę na końcu tekstu.

Zanim zapoznasz się z treścią tych kosztów musisz też wiedzieć, że precyzyjne ich ustalenie przed zapoznaniem się z konkretną sytuacją jest niemożliwe. Niemniej przedstawione widełki mogą dać Ci pewien obraz na ten temat i pomóc w podjęciu decyzji, czy w ogóle będziesz chciał się tym zajmować.

Każdy wniosek o otwarcie postępowania restrukturyzacyjnego wiąże się z opłatą sądową od wniosku w kwocie 1000 zł. Koszty różnią się w zależności od rodzaju postępowania. Główną składową jest wynagrodzenie nadzorcy układu bądź nadzorcy sądowego. Poza tym, w skład kosztów wchodzi ewentualna obsługa prawna procesu. Wprawdzie obsługa prawna nie jest konieczna, ale bez niej trudno będzie Ci spokojnie przebrnąć przez postępowanie.

Koszt obsługi prawnej jest nieograniczony i może być rozliczany dowolnie: ryczałtowo, godzinowo. Tego kosztu nie sprecyzuję. Niemniej z pewnością zaczyna się od kilku tysięcy złotych w zależności od zakresu usługi, która może dotyczyć przygotowania i złożenia stosownego wniosku albo dodatkowo doradztwa prawnego w trakcie postępowania i reprezentacji przed wierzycielami w celu naświetlenia im sytuacji restrukturyzowanego podmiotu.

Postępowanie o zatwierdzenie układu

Zasadniczo najtańsze z postępowań. Obecnie królowa statystyki restrukturyzacyjnej. Jest ich najwięcej, co niespecjalnie mnie dziwi, bo często jest to postępowanie wystarczające do oceny, czy brniemy dalej, czy ogłaszamy upadłość. A dodatkowo relatywnie tanie.

Wynagrodzenie nadzorcy układu określa umowa. Nie spotkałem sytuacji, aby wynagrodzenie było niższe niż 11.000 zł netto. Przy czym to wynagrodzenie zależne jest od wskaźników GUS i z reguły corocznie rośnie. Maksymalna kwota zależy od poziomu zaspokojenia wierzycieli zgodnie z postanowienia układu. W odniesieniu do mikroprzedsiębiorców ustalono górny limit, który opisany jest w ten sposób, że:

W przypadku mikroprzedsiębiorców wynagrodzenie nadzorcy układu nie może być wyższe niż 15% poziomu zaspokojenia wierzycieli zgodnie z postanowieniami układu, a ponadto w przypadku gdy poziom zaspokojenia wierzycieli zgodnie z postanowieniami układu przekracza:
1) 100 000 złotych, wynagrodzenie od poziomu przewyższającego 100 000 złotych nie może przekroczyć równowartości 3% zaspokojenia wierzycieli;
2) 500 000 złotych, wynagrodzenie od poziomu przewyższającego 500 000 złotych nie może przekroczyć równowartości 1% zaspokojenia wierzycieli.

Obsługa prawna w zakresie tego postępowania zależy od razu firmy, ilości wierzycieli, wartości zadłużenia – słowem od nakładu pracy. W zakresie jest ewentualne doradztwo, prowadzenie korespondencji z wierzycielami, czy wniosek o zatwierdzenie układu. Koszt wynosi od kilku do kilkunastu tysięcy złotych. Trzeba pamiętać, że pomimo tego, że nadzorca jest niejako „zatrudniony” przez przedsiębiorcę, musi on dbać również o interes wierzycieli. Oznacza to, że nie jest wyłącznie „człowiekiem” przedsiębiorcy, dlatego dodatkowa obsługa prawna może się przydać.

Odpowiadając więc na pytanie, ile kosztuje restrukturyzacja sądowa przedsiębiorstwa, trzeba wskazać, iż minimalny koszt postępowania o zatwierdzenie układu, który trzeba będzie uiścić bez względu na efekt postępowania to kwota ok. 15-20 tys. zł.

Ile kosztuje restrukturyzacja sądowa przedsiębiorstwa?

Przyspieszone postępowanie układowe

Drugie z najczęstszych postępowań. Wynagrodzenie nadzorcy sądowego określa ustawa. Wynagrodzenie wynosi od 2x do 40x przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw bez wypłat nagród z zysku w trzecim kwartale roku poprzedniego. Ilość przeciętnych wynagrodzeń zależy przede wszystkim od liczby wierzycieli i sumy wierzytelności przysługujących wierzycielom będącym uczestnikami postępowania. Wygląda to następująco:

Części składowe wynagrodzenia ustala się według następujących zasad:


1) część zależna od liczby wierzycieli będących uczestnikami postępowania:
a) jedna podstawa wynagrodzenia – do 10 wierzycieli,
b) trzy podstawy wynagrodzenia – od 11 do 50 wierzycieli,
c) sześć podstaw wynagrodzenia – od 51 do 100 wierzycieli,
d) osiem podstaw wynagrodzenia – od 101 do 500 wierzycieli,
e) dziesięć podstaw wynagrodzenia – od 501 do 1000 wierzycieli,
f) dwanaście podstaw wynagrodzenia – powyżej 1000 wierzycieli;


2) część zależna od sumy wierzytelności przysługujących wierzycielom będącym uczestnikami postępowania:
a) jedna podstawa wynagrodzenia – dla sumy do 100 000,00 zł,
b) trzy podstawy wynagrodzenia – dla sumy od 100 000,01 zł do 500 000,00 zł,
c) sześć podstaw wynagrodzenia – dla sumy od 500 000,01 zł do 1 000 000,00 zł,
d) osiem podstaw wynagrodzenia – dla sumy od 1 000 000,01 zł do 10 000 000,00 zł,
e) dziesięć podstaw wynagrodzenia – dla sumy od 10 000 000,01 zł do 500 000 000,00 zł,
f) dwanaście podstaw wynagrodzenia – dla sumy przekraczającej 500 000 000,00 zł;

Jest jeszcze część zależna od nakładu pracy nadzorcy oraz długości trwania postępowania. One jednak są fakultatywne i wynagrodzenie nie musi być o tę cześć podwyższane.

Pokazując to na dość reprezentatywnym przykładzie: jeśli masz mniej niż 10 wierzycieli, a suma Twoich wierzytelności przekracza 500 tys. to minimalne wynagrodzenie wynosi 41.180,93 zł plus 23% VAT. Przy czym to jest kwota ustalona w przypadku, gdy układ zostanie przyjęty. Jeśli natomiast z postępowania nic nie wyjdzie, czyli układ nie zostanie przyjęty to minimalne wynagrodzenie wyniesie 40% tej kwoty, tj. 16.472,37 zł. I tę kwotę trzeba mieć, bo jest ona płatna w ciągu 2 miesięcy od otwarcia postępowania.

Obsługa prawna w zakresie tego postępowania zależy ponownie od wielkości firmy, ilości wierzycieli, wartości zadłużenia – słowem od nakładu pracy. W zakresie jest złożenie wniosku o otwarcie postępowania, sporządzenie wstępnego planu restrukturyzacyjnego, ewentualne doradztwo i prowadzenie korespondencji z wierzycielami. Koszt wynosi od kilkunastu tysięcy złotych.

Sumując, minimalny koszt tego postępowania, który trzeba będzie uiścić bez względu na efekt postępowania to kwota ok. 30 – 40 tys. zł.

Przebrnęliśmy przez aspekty kosztowe, a teraz obiecany koniec tekstu. Być może nieco przewrotnie i wbrew stanowisku wierzycieli. Prawda jednak jest taka, że restrukturyzacja zadłużenia wiąże się z dużymi korzyściami. Redukcją części zobowiązań, rozłożeniem ich na raty, czy odroczeniem płatności. Czy to nie stanowi swego rodzaju zysku przedsiębiorstwa? Przecież czasem redukcja zobowiązań sięga kilkudziesięciu procent, odroczenie płatności jest na rok, czy dwa, a rat może być i 60. Warto więc spojrzeć na tę procedurę z tej strony. Dlatego podczas zastanawiania się, ile kosztuje restrukturyzacja sądowa przedsiębiorstwa musisz pamiętać, że inwestując 30 tys. możesz zyskać 500 tys. zł albo znacznie więcej. Nie mówiąc już o utrzymaniu biznesu.

Z pozdrowieniem!

__________________________________

W przypadku chęci skorzystania z pomocy prawnej w tym pomocy restrukturyzacyjnej, zapraszam do kontaktu. Mailowo: kontakt@prawowgastronomii.pl bądź kancelaria@insolwencje.pl. Umówimy się na poradę, rozważymy istniejące opcje i spróbujemy wypracować odpowiednie rozwiązanie.

Odwołanie od decyzji Sanepidu – kara za otwarcie lokalu

Piotr Jankowski        19 lutego 2021        Komentarze (0)

Gastronomia nie chowa głowy w piasek. Akcję #OtwieraMy można określić jako chwytanie się brzytwy, ale w rozgrywce pokerowej nazywalibyśmy ją wejściem all-in, a w szczypiorniaku byłaby to gra 7 zawodnikami w polu. Jak by tego nie nazwać, nikt w dzisiejszych realiach nie otwiera działalności, jeśli naprawdę nie zmuszają go do tego okoliczności. Trudno przejść obok tego obojętnie. Dlatego poniżej zdecydowałem się przedstawić zestaw zarzutów i podpowiedzi, jak napisać odwołanie od decyzji sanepidu, w której nałożono karę pieniężną.

Stan prawny na dzień 19 lutego 2021 r. – to jest bardzo ważne. W międzyczasie może się okazać, że obowiązujące przepisy zostały zmienione i poniższe zarzuty nie będą trafne.

Odwołanie od decyzji Sanepidu

Jaki mamy czas na odwołanie i do kogo je kierujemy?

Termin na odwołanie wynosi 14 dni od momentu, gdy decyzja zostanie odebrana. Jeśli decyzję odebrano w środę, to środa za dwa tygodnie jest ostatnim dniem terminu.
Jeśli decyzja została wydana przez Powiatowego Inspektora Sanitarnego to za jego pośrednictwem odwołanie należy adresować do organu nadrzędnego, czyli Inspektora Wojewódzkiego – to akurat jest informacja, która znajduje się na pouczeniu na końcu decyzji. Za pośrednictwem oznacza, że choć pismo adresowane jest do organu wyższego rzędu to fizycznie pismo wysyłamy bądź składamy do organu I instancji.

Jakie elementy muszą znaleźć się w odwołaniu?

  • podanie numeru decyzji (inaczej np.: znak, sygnatura) – organ musi wiedzieć, jakiej sprawy pismo dotyczy,
  • zarzuty do decyzji – generalnie to wystarczy, że napiszesz, że ta decyzja jest fatalna, wadliwa i nie możesz się z nią zgodzić. Dobrze jednak jest, gdy napiszesz coś więcej. O tym będzie kolejny punkt,
  • wskazanie, czego się domagamy: uchylenia decyzji i umorzenia postępowania,
  • podpis – własnoręczny.

Odwołanie od decyzji Sanepidu musi zawierać powyższe elementy. Ich brak spowoduje wezwanie do uzupełnienia braków formalnych i niepotrzebnie przedłuży procedurę.

Zarzuty do decyzji

Podzieliłem je na trzy grupy. Zarzuty natury formalnej – uniwersalne i w mojej ocenie najistotniejsze (w chwili obecnej), materialne – dot. chociażby podwójnego ukarania, oraz zarzuty dot. stanu faktycznego, które zależą od sytuacji, jaka faktycznie miała miejsce, czyli np. powielany w mediach zlot szachistów, czy testowanie produktów.

Formalne:

  • oparcie decyzji na podstawie przepisów, które zostały wydane wbrew obowiązkowi wprowadzenia stanu nadzwyczajnego, pomimo istniejących ku temu przesłanek. Istniejąca sytuacja jest kuriozalna. Zachodzą przesłanki do wprowadzenia stanu klęski żywiołowej. Te przesłanki powodują, że ustawodawca wprowadza zakazy i ograniczenia, które przewidziane są w ustawie o stanie klęski żywiołowej. Jednocześnie nie wprowadza owego stanu, wobec czego musi procedować na podstawie uprawnień ogólnych, czyli wprowadzać ewentualne zakazy ustawą.
  • oparcie decyzji na podstawie przepisów rozporządzenia, które wykracza poza granice delegacji ustawowych opisanych w ustawie o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi, tj. w przepisie art. 46, art. 46a i art. 46b w zw. z art. 48a. W świetle ugruntowanego orzecznictwa Trybunału Konstytucyjnego wynika, że ustawa musi samodzielnie określać podstawowe elementy ograniczenia danego prawa i wolności. Obecnie, ustawa jest wysoce ogólna, zaś ograniczenia wprowadza rozporządzenie. Objęcie regulacjami rozporządzenia materii ustawowej i naruszenie szeregu podstawowych wolności i praw jednostki, w tym wolności działalności gospodarczej z art. 22 Konstytucji stanowi rażące naruszenie praw. Ograniczenie wolności działalności gospodarczej jest dopuszczalne tylko w drodze ustawy i tylko ze względu na ważny interes publiczny.

Materialne

  • wydanie decyzji pomimo faktu, iż skarżącemu wymierzono mandat karny dot. tego samego zdarzenia, co narusza zasadę demokratycznego państwa prawa opisaną w art. 2 Konstytucji RP, albowiem za te same zdarzenie skarżącemu wymierzono karę grzywny – ten zarzut może mieć znaczenie w sytuacji, gdy wystawiono mandat i jest on prawomocny Gdyby jednak nie był prawomocny to tak, czy inaczej zawsze warto o tym wspomnieć;
  • naruszenie przepisu art. 10 § 1 k. p. a. z którego wynika, że organy administracji publicznej obowiązane są zapewnić stronom czynny udział w każdym stadium postępowania, a przed wydaniem decyzji umożliwić im wypowiedzenie się co do zebranych dowodów i materiałów oraz zgłoszonych żądań – jeśli kara pieniężna opiera się wyłącznie na notatce policyjnej. Tym samym brak możliwości przedstawienia stanowiska przez skarżącego jest rażącym naruszeniem prawa. Taka sytuacja miała miejsce w przypadku fryzjera, w którego sprawie WSA w Opolu uchylił decyzję. Podobnie było także w przypadku lokalu w Szczecinie, gdzie WSA też uchyliło decyzję.

Dot. stanu faktycznego

Tu można płynąć. Chodzi generalnie o to, że są sytuacje, które pozwalają przebywać w lokalu gastronomicznym. Np. pracownikom. Dlatego restauratorzy robią ze swoich klientów pracowników. W hotelach mogą zatrzymywać się pewne grupy osób, dlatego hotelarze próbują zakwalifikować swoich klientów do którejś z tych grup.

Trzeba przy tym pamiętać, że w każdej sprawie stan faktyczny jest inny. Jedni organizują w hotelu zlot szachistów – który może faktycznie miał miejsce. Inni organizują wielkie testowanie produktów – pomysł nie do końca trafny, a jeszcze inni wynajmują stoliki, czy organizują zebrania partyjne.

Każdy pomysł ma swoje uzasadnienie. Czy takie zarzuty będą trafne? To wszystko zależy od inwencji twórczej restauratorów. Obawiam się jednak, że jeśli proces legislacyjny będzie dobrze przeprowadzony to wszelkie koncepcje obejścia przepisów nie wytrzymają krytyki w sądzie. Dlatego istotne są zarzuty materialne i przede wszystkim formalne.

Wnioski

Decyzja powinna zostać uchylona, zaś postępowanie umorzone. Stąd też w odwołaniu należy wnieść o uchylenie decyzji organu I instancji i umorzenie postępowania.

Wniosek o wstrzymanie decyzji

Trzeba pamiętać, że decyzje o nałożeniu kary pieniężnej mają w sobie bonus – są natychmiast wykonalne. W tej sytuacji odwołanie od decyzji Sanepidu musi zawierać wniosek o treści:

„wnoszę o wstrzymanie wykonania kary pieniężnej nałożonej decyzją o numerze … z dnia …, albowiem jej natychmiastowe wykonanie doprowadzi do nieodwracalnych skutków prawnych, w tym utraty mojej płynności finansowej, likwidacji miejsc pracy, a nadto istnieje duże prawdopodobieństwo wadliwości przedmiotowej decyzji.„

Niestety, II instancja w lwiej części utrzymuje w mocy pierwszą decyzję. Wiadomo przecież, że w obecnych czasach nikt w organie odwoławczym nie pójdzie z duchem prawa i nie uchyli decyzji, bo może liczyć się z koniecznością zmiany miejsca pracy. Trzeba pamiętać, że decyzję organu trzeba zaskarżyć, aby móc wnieść skargę do WSA. Powyższe zarzuty mogą być z powodzeniem wykorzystanie w skardze do WSA.

Pozdrawiam!

______________________________
W przypadku chęci skorzystania z pomocy prawnej, zapraszam do kontaktu. Mailowo: kontakt@prawowgastronomii.pl. Umówimy się na poradę, rozważymy istniejące opcje i spróbujemy wypracować odpowiednie rozwiązanie.

Ser feta jako składnik potrawy

Piotr Jankowski        23 czerwca 2020        Komentarze (0)

Większość z Was ma w swojej ofercie potrawy, w których jednym ze składników jest ser feta. Można go przecież stosować powszechnie w pizzeriach, kebabach, czy w potrawach typu sałatka grecka. Możesz być tego nieświadomy, ale ser feta jako składnik potrawy może opisywać wyłącznie konkretny wyrób. Przekonał się o tym ostatnio jeden z przedsiębiorców, którego reprezentowałem przed Wojewódzkim Inspektorem Inspekcji Handlowej. Inspektorzy tej instytucji przeprowadzili kontrolę w lokalu i stwierdzili, że przedsiębiorca wprowadza do obrotu zafałszowane partie potraw. Dlaczego?

Wiesz już, że w gastronomii wymaga się podawana składników potrawy. Ser feta jest częstym składnikiem, który widnieje w karcie menu. Trzeba jednak pamiętać, że oznaczenie składnika potrawy jako ser „feta” rezerwuje się wyłącznie dla serów, które spełniają określone wymagania. Otóż ser ten musi pochodzić od konkretnych owiec i kóz, hodowanych w określonych regionach Grecji. W zakresie produkcji natomiast Grecy zachowują tradycyjne receptury.

Ser feta jako składnik potrawy

Powyższe wynika stąd, że tamtejsi hodowcy doprowadzili do tego, że „feta” jest tzw. chronioną nazwą pochodzenia. Podobnie, jak u nas oscypek.

Oznacza to, że przykładowo popularny ser sałatkowo-kanapkowy, który można zakupić w znanym dyskoncie, fetą nie jest. A przyznajcie się, kto nie używał tego sera i nie opisywał go jako ser feta?

W sprawie, którą prowadziłem fakt, że ser feta jako składnik potrawy był podany nieprawidłowo nie był kwestionowany. Jednakże z racji tego, że WIIH wymierzył nietypowo srogą karę pieniężną (z reguły to jest 1000 zł, czyli minimum, a tutaj było kilkukrotnie więcej), przedsiębiorca podjął próbę jej zmniejszenia, która okazała się skuteczna. Trzeba tu podkreślić, że  maksymalna kara za zafałszowanie produktu wprowadzanego do obrotu wynosi 10% przychodu za ostatni rok rozliczeniowy.

Pozdrawiam!

______________________________
W przypadku chęci skorzystania z pomocy prawnej, zapraszam do kontaktu. Mailowo: jankowskikontakt@gmail.com. Umówimy się na poradę, rozważymy istniejące opcje i spróbujemy wypracować odpowiednie rozwiązanie.

Wytyczne dla branży gastronomicznej

Piotr Jankowski        13 maja 2020        Komentarze (0)

Prezes Rady Ministrów ogłosił właśnie, że od 18 maja 2020 r. gastronomia może powoli wracać do gry. Zobacz wytyczne dla branży gastronomicznej, które opublikowane zostały na serwisie internetowym RP.

Zapewnienie bezpieczeństwa pracownikom

Pracodawca jest obowiązany zapewnić osobom zatrudnionym, niezależnie od podstawy zatrudnienia, rękawiczki jednorazowe lub środki do dezynfekcji rąk.
W przypadku kelnerów i pozostałej obsługi (np. kasjerzy) zaleca się noszenie maseczek oraz rękawiczek, lub każdorazowo dezynfekować ręce po wykonanej usłudze.

Rekomenduje się:

  • zapewnienie odległości między stanowiskami pracy wynoszącej co najmniej 1,5m chyba, że jest to niemożliwe ze względu na charakter działalności. Wtedy jednak zakład musi zapewnić środki ochrony osobistej,
  • ustalenie zadań i procesów, które zwykle wymagają ścisłej interakcji i określenie sposobów ich modyfikacji, aby zwiększyć fizyczne odległości między pracownikami, tam gdzie jest to praktyczne i bezpieczne. Wskazane jest takie ustawienie stanowisk, aby pracownicy byli od siebie jak najbardziej oddaleni, i w miarę możliwości nie pracowali blisko naprzeciwko siebie,
  • ustalenie stałych, jak najmniej licznych zmian pracowników,
  • ograniczenie interakcji personelu pracującego na różnych zmianach i zapewnienie czyszczenia i mycia pomieszczeń pomiędzy zmianami,
  • gdzie to możliwe, wykorzystywanie do komunikacji metod na odległość, takich jak telefon komórkowy lub radio,
  • zmniejszenie liczby pracowników korzystających ze wspólnych obszarów w danym czasie (np. przez rozłożenie przerw na posiłki i czasów rozpoczęcia pracy),
  • restrykcyjne przestrzeganie zasad higieny, dobrych praktyk higienicznych,
  • utrzymywanie wysokiego stopnia higieny osobistej, w tym dbanie o odpowiednią, czystą i – w razie potrzeby – ochronną odzież,
  • stałe stosowane dobrych praktyk higienicznych (regularne mycie rąk, powstrzymywanie się od niehigienicznych zachowań, na przykład kichania czy kaszlenia, przy produkcji lub styczności z żywnością, szczególna dbałość o czystość toalet itp.).
  • Należy zadbać o przypomnienie pracownikom zasad higieny osobistej, mycia i dezynfekcji rąk, o obowiązku informowania o złym stanie zdrowia. Dotyczy to nie tylko pracowników mających bezpośredni kontakt z zakładem i żywnością, ale również biurowych, kierowców, dostawców, serwisantów etc.
Wytyczne dla branży gastronomicznej

Zapewnienie bezpieczeństwa klientów

Należy zwrócić szczególną uwagę na:

  • Dyscyplinę utrzymania 2-metrowej odległości pomiędzy osobami stojącymi w kolejce, poprzez zastosowanie widocznych wskazówek (np. naklejki na podłodze lub stojące znaki).
  • Obowiązkową dezynfekcję rąk przez klientów przy wejściu na teren lokalu.
  • Udostępnienie dozowników z płynem do dezynfekcji rąk dla gości w obszarze sali jadalnej (przy punktach składania zamówień/kasowych) oraz przy wyjściu z toalet.
  • Wyłączenie z użycia suszarek nadmuchowych, stosowanie w łazienkach papieru do wycierania rąk.
  • Wyznaczenie na podłodze stref zapewniających zachowanie odpowiednich odległości między gośćmi (zachowanie odległości nie dotyczy rodzin lub osób pozostających we wspólnym gospodarstwie domowym), uwzględniając ogródki zewnętrzne.
  • Odległość między blatami stolików (od ich brzegów) powinna wynosić min. 2 m, zaś 1 m w przypadku oddzielenia stolików przegrodami o wysokości minimum 1 m (ponad blat stolika).
  • Zasadę, że przy jednym stoliku może przebywać rodzina lub osoby pozostające we wspólnym gospodarstwie domowym. W innym przypadku przy stoliku powinny siedzieć pojedyncze osoby, chyba, że odległości między nimi wynoszą min 1,5 m i nie siedzą oni naprzeciw siebie. Wyjątkiem są stoliki, w których zamontowano przegrody, np. z pleksi, pomiędzy osobami.
  • Przestrzeganie założenia, że w pomieszczeniu nie może przebywać więcej niż 1 osoba na 4m2.
  • Wyraźne, trudno usuwalne oznaczenie wyłączonych stolików i opracowanie planu sali na czas epidemii.
  • Ustalenie i kontrolę maksymalnej liczby gości w restauracji – na podstawie liczby dostępnych miejsc siedzących, przy uwzględnieniu zasad zawartych powyżej (nie licząc tych wyłączonych z użytkowania).
  • Umieszczenie informacji o maksymalnej liczbie gości przy wejściu do lokalu.
  • Wyznaczenie bezpiecznych stref na zewnątrz dla gości oczekujących na wejście. Doprowadzanie gości do konkretnego wolnego stolika.

Noszenie osłon ust i nosa oraz rękawiczek w przypadku gości lokalu gastronomicznego zajmujących miejsca siedzące i w trakcie konsumpcji nie jest wymagane.

Wymagana jest każdorazowa dezynfekcja stolika po zakończeniu obsługi gości lokalu gastronomicznego przy danym stoliku. Po zakończonej dezynfekcji stolik powinien zostać oznaczony napisem: „zdezynfekowano”.

Należy dezynfekować powierzchnie wspólne, z którymi stykają się klienci (z wyłączeniem podłogi) minimum co 15 minut.

Rekomenduje się zapewnienie, w miarę możliwości, stałego wietrzenia pomieszczeń restauracyjnych.

Zaleca się wywieszenie w toalecie instrukcji dotyczących:

  • mycia rąk
  • dezynfekcji rąk
  • zdejmowania i zakładania rękawiczek
  • zdejmowania i zakładania maseczki.

Należy wyłączyć z użycia przestrzenie samoobsługowe, w tym bary sałatkowe, bufety oraz dozowniki do samodzielnego nalewania napojów.

Usługa na miejscu:

  • przynoszenie zamówień na tacach,
  • mycie i dezynfekowanie tac każdorazowo po użyciu.

Usługa na wynos:

  • wydawanie zamówień na ladzie, w torbach,
  • bezkontaktowe wydawanie zamówień,
  • zapewnienie bezpieczeństwa przy korzystaniu z ekranów do składania zamówień (tzw. kiosków) poprzez np. dozownik z płynem do dezynfekcji rąk bądź jednorazowe rękawiczki oraz regularne (kilka razy dziennie), przecieranie powierzchni ekranów).

Usunięcie dodatków (np. cukier, jednorazowe sztućce, wazoniki, serwetniki) z obszaru sali jadalnej i wydawanie bezpośrednio do zamówienia przez obsługę.

Procedury zapobiegawcze: podejrzenie zakażenia koronawirusem pracownika

Pracownicy/obsługa lokalu powinni zostać poinstruowani, że w przypadku wystąpienia niepokojących objawów nie powinni przychodzić do pracy, powinni pozostać w domu i skontaktować się telefonicznie ze stacją sanitarno-epidemiologiczną, oddziałem zakaźnym, a w razie pogarszania się stanu zdrowia zadzwonić pod nr 999 lub 112 i poinformować, że mogą być zakażeni koronawirusem.

Zaleca się bieżące śledzenie informacji Głównego Inspektora Sanitarnego i Ministra Zdrowia, dostępnych na stronach GIS lub w serwisie internetowym RP, a także obowiązujących przepisów prawa.

W przypadku wystąpienia u pracownika wykonującego swoje zadania na stanowisku pracy niepokojących objawów sugerujących zakażenie koronawirusem należy niezwłocznie odsunąć pracownika od pracy i odesłać transportem indywidualnym (własnym lub sanitarnym) do domu lub w przypadku gdy jest to niemożliwe, pracownik powinien oczekiwać na transport w wyznaczonym pomieszczeniu, w którym jest możliwe czasowe odizolowanie od innych osób.

W przypadku, gdy nie ma możliwości dedykowania pomieszczenia dla osoby podejrzanej o zakażenie, należy wydzielić miejsce w którym osoba ta bezpiecznie poczeka na transport w odległości min 2 od pozostałych osób.

Należy wstrzymać przyjmowanie klientów, powiadomić właściwą miejscowo powiatową stację sanitarno-epidemiologiczną i stosować się ściśle do wydawanych instrukcji i poleceń.

Zaleca się ustalenie obszaru, w którym poruszał się i przebywał pracownik, przeprowadzenie rutynowego sprzątania, zgodnie z procedurami gabinetu, oraz zdezynfekowanie powierzchni dotykowych (klamki, poręcze, uchwyty itp.).

Rekomenduje się stosowanie się do zaleceń państwowego powiatowego inspektora sanitarnego przy ustalaniu, czy należy wdrożyć dodatkowe procedury biorąc pod uwagę zaistniały przypadek.

Procedury postępowania w przypadku podejrzenia u gościa/klienta zakażenia koronawirusem

W przypadku stwierdzenia wyraźnych oznak choroby, jak uporczywy kaszel, złe samopoczucie, trudności w oddychaniu, osoba nie powinna zostać wpuszczona na teren lokalu. Powinna zostać poinstruowana o jak najszybszym zgłoszeniu się do najbliższego oddziału zakaźnego celem konsultacji z lekarzem, poprzez udanie się tam transportem własnym lub powiadomienie 999 albo 112.

Zgłoszenie incydentu do kierownictwa obiektu, co umożliwi obsłudze ustalenie obszaru, w którym poruszała się i przebywała osoba, przeprowadzenie rutynowego sprzątania, zgodnie z procedurami obiektu, oraz zdezynfekowanie powierzchni dotykowych (klamki, poręcze, uchwyty itp.).

Ustalenie listy pracowników oraz klientów, o ile to możliwe, obecnych w tym samym czasie w części/ częściach lokalu, w których przebywał gość, i zalecenie stosowania się do wytycznych Głównego Inspektora Sanitarnego dostępnych na stronie gov.pl/web/koronawirus/ oraz gis.gov.pl, odnoszących się do osób, które miały kontakt z zakażonym.

Źródło wytycznych: https://www.gov.pl/web/rozwoj/gastronomia. Stan na dzień 13.05.2020 r.

Pozdrawiam!

Zmiana umowy najmu przez sąd – obniżenie czynszu

Piotr Jankowski        28 kwietnia 2020        Komentarze (0)

Zmiana umowy najmu przez sąd powszechny, a konkretnie jej zapisów czynszowych, może mieć miejsce w sytuacji nadzwyczajnej zmiany stosunków. Jeśli oczywiście zmiana powoduje, że spełnienie świadczenia grozi jednej ze stron rażącą stratą. Reguła ta doskonale wpisuje się w sytuację, w której lokale gastronomiczne nie mogą działać bądź też mogą, ale jedynie częściowo. Czy reguła rebus sic stantibus jest sensowna w Twoim przypadku?

Przede wszystkim – na wstępie – uważam, że taktycznie rzecz biorąc, analiza możliwości skorzystania z sądowej zmiany umowy najmu nie może czekać. To samo odnosi się do decyzji o wystąpieniu z konkretnym roszczeniem do sądu. Szczególnie w przypadku, gdy właściciel nie chce prowadzić negocjacji w sprawie obniżenia czynszu bądź też negocjacje są niezadowalające.

Rebus sic stantibus – skoro sprawy przybrały taki obrót

Zacznę od tego, że zmiana umowy najmu w zakresie wysokości czynszu bądź też nawet rozwiązanie umowy może mieć miejsce, jeśli spełnione zostaną cztery przesłanki:

  1. Nadzwyczajna zmiana stosunków – niewątpliwie ograniczenie działalności wywołane pandemią taką jest i nie widzę potrzeby, aby dodatkowo to uzasadniać;
  2. Groźba rażącej straty dla jednej ze stron – jeśli lokal zamknięto, a gości nie ma to nie ma też dochodu. Nawet, gdy działalność można prowadzić jedynie w częściowym zakresie. W tej sytuacji obowiązek zapłaty całości czynszu w mojej ocenie wpisuje się w przesłankę rażącej straty;
  3. Związek przyczynowy pomiędzy pkt 1 a 2 – istnieje niewątpliwie;
  4. Nieprzewidzenie przez strony w umowie najmu, że do takiej zmiany może dojść i że będzie ona miała wpływ na realizację umowy – nikt nie przewidział, że w 2020 r. wystąpi nieszczęsna pandemia.

Jestem zdania, że zmiana umowy najmu poprzez obniżenie czynszu, czy też nawet rozwiązanie tej umowy w oparciu o powyższe przesłanki jest możliwa. Diabeł jednak tkwi w szczegółach i wykładni systemowej klauzuli rebus sic stantibus. Oprócz przesłanek, które należy spełnić jest jeszcze szereg innych kwestii na które należy zwrócić uwagę.

Zmiana umowy najmu przez sąd - obniżenie czynszu

Umowa – czas trwania

Przede wszystkim istotna jest umowa i jej zapisy. Na blogu pisałem o różnicy między umową na czas określony, a nieokreślony w zakresie możliwości jej wypowiedzenia. Ta różnica odgrywa w tym przypadku znaczącą rolę, szczególnie ze względu na taktykę procesową. Opiszę to na przykładzie.

Wyobraź sobie, że występujesz do właściciela lokalu z żądaniem obniżenia czynszu. Właściciel odmawia – zasłania się kredytami, swoimi zobowiązaniami itp. – jak się okazuje w wielu przypadkach klasyk argumentacji. Wobec tego występujesz do sądu z pozwem o zmianę umowy najmu i obniżenie czynszu. Właściciel otrzymuje pozew, zastanawia się i patrzy do umowy, która zawarta jest na czas nieokreślony. Analizuje umowę i kodeks cywilny, po czym wypowiada umowę korzystając z trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia. Jeśli żywisz dalej nadzieję na prowadzenie biznesu w tym lokalu – kierowanie takiego pozwu może być ryzykowne. Przy czym nie jest też powiedziane, że właściciel zechce skorzystać z tej możliwości, bo rynek najmu też nie będzie litościwy.

Co innego, gdy umowa została zawarta na czas określony. Takiej umowy, bez konkretnych w niej zapisów nie można wypowiedzieć ot tak. Biorąc więc pod uwagę fakt, że umowa może trwać kilka lat przy takiej samej wysokości czynszu (albo waloryzowanej o wskaźnik inflacji), żądanie zmiany treści umowy może być uzasadnione. Tutaj jednak pojawia się problem tego, czy płacić czynsz do czasu wydania wyroku przez sąd, czy też nie.

Brak płatności może mieć swoje konsekwencje w postaci wypowiedzenia umowy. Płatność z kolei może spowodować, ze sąd nie zmieni umowy. Zasadniczo przyjmuje się bowiem, że dłużnik, który spełnia świadczenie pomimo rażącej straty nie może skutecznie żądać modyfikacji wykonanego zobowiązania. Ten pogląd nie ma jednak charakteru bezwzględnego. W mojej ocenie należy bowiem argumentować, że spełnienie świadczenia po wniesieniu pozwu jest spowodowane chęcią uniknięcia konsekwencji. Choćby takich jak odstąpienie od umowy i naliczenie kar umownych. Takie zachowanie nie może blokować zasadności pozwu.

Inflacja

Zmiana umowy najmu przez sąd może dotyczyć też wskaźnika waloryzacji czynszu. Być może jednak na tę chwilę jest nieco za wcześnie, aby ten temat analizować, niemniej jednak wskaźnik wzrostu cen – inflacja, może w przyszłym roku znacząco wzrosnąć. Przy założeniu, że działalność gastronomiczna może nie działać w tym roku normalnie, wzrost czynszu w przyszłym roku wydaje się dość dużym obciążeniem.

Zmiana umowy najmu przez sąd – interes obu stron

Trzeba też pamiętać, że zmiana umowy najmu przez sąd musi uwzględniać interes obu stron – także właściciela lokalu. Przed skorzystaniem z kompetencji pozwalających na zmianę treści umowy, czy jej rozwiązanie, sąd musi rozważyć nie tylko interes powołującego się na nadzwyczajną zmianę stosunków, ale i jego kontrahenta. Argumenty właścicieli w pewnej części na pewno są zasadne, wszak obecna sytuacja jest trudna dla każdej ze stron.

Oznacza to, że znaczące – zbliżone do 100% – żądanie obniżenia czynszu może nie znaleźć aprobaty.

Trzeba mimo wszystko pamiętać, że każda sprawa jest indywidualna. Umowy co do zasady różną się w swej treści. Inne też są sytuacje stron umowy, które mają inne zobowiązania i sytuację rodzinną. Inny też bywa profil działalności lokalu. To wszystko wymaga konkretnej analizy, znajomości przepisów i orzecznictwa.

Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej na temat innych aspektów umowy najmu zerknij do tej kategorii.

Życząc dużo cierpliwości,
pozdrawiam!

______________________________

W przypadku chęci skorzystania z pomocy prawnej, zapraszam do kontaktu. Mailowo: jankowskikontakt@gmail.com. Umówimy się na poradę, rozważymy istniejące opcje i spróbujemy wypracować odpowiednie rozwiązanie.

← Poprzednie wpisy